Gdy chcemy określić czy nasza budowa jest w normie najczęściej korzystamy z tak zwanego BMI (ang. body mass index). Jest to wskaźnik, który wykorzystując nasz wzrost i wagę pozwala zidentyfikować potencjalne problemy. Niestety byłoby zbyt prosto diagnozować nadwagę lub otyłość na podstawie wskaźnika BMI. Dlatego opiszemy dziś na jakie dodatkowe rzeczy należy zwrócić uwagę przy tego typu kalkulacjach.
Zacznijmy od tego co tak naprawdę nazywamy nadwagą, a co otyłością?
NADWAGA – przypadek nagromadzenia zbyt dużej ilości tłuszczów w tkance tłuszczowej, co może prowadzić do upośledzenia ruchliwości oraz zmiany wyglądu ciała.
OTYŁOŚĆ – jest to już stadium patologiczne, związane z ilością tkanki tłuszczowej w organizmie, co przekracza zdolności adaptacyjne organizmu i może prowadzić nawet do wielu chorób m.in. choroby serca, podwyższone ciśnienie krwi, cukrzyca typu 2, kamica żółciowa, problemy z oddychaniem i niektóre nowotwory. Otyłość występuje już w przypadku ilości tkanki tłuszczowej 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Czyli jak widzimy oba zjawiska nie są związane z wagą, tylko głównie z nadmiarem tkanki tłuszczowej i dopiero jego waga może stanowić problem.
WZÓR I TABELA
waga (kg) / [wzrost (m)] 2
Przykład praktyczny: waga = 68 kg, wysokość = 165 cm (1,65 m)
Obliczenia: 68 ÷ (1.65) 2 = 24,98 ~ 25
BMI = 25
Sprawdzając wg naszego przykładu – osoba o wadze 68 kg i wzroście 165 cm z BMI 25 – jest to już osobą z nadwagą. Według klasyfikacji po BMI, każda osoba z BMI powyżej 25 jest klasyfikowana jako osoba z nadwagą, a każda z BMI powyżej 30 jest klasyfikowana jako otyła.
Dokładniejszy podział w BMI jest następujący:
< 16,0 – wygłodzenie
16,0–16,99 – wychudzenie (możliwe przez ciężką chorobę lub anoreksję)
17,0–18,49 – niedowaga
18,5–24,99 – wartość prawidłowa
25,0–29,99 – nadwaga
30,0–34,99 – I stopieńi otyłości
35,0–39,99 – II stopień otyłości (otyłość kliniczna)
≥ 40,0 – III stopień otyłości (otyłość skrajna)
